สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีและประสบการณ์ที่ไม่บริหารความเสี่ยงในการค้าขายระหว่างประเทศ

  สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีและประสบการณ์ที่ไม่บริหารความเสี่ยงในการค้าขายระหว่างประเทศ

                    อาจารย์สิริวารี รำเพย ได้เล่าเรื่องการเดินทางไปค้าขายระหว่างประเทศ เป็นครั้งแรกในชีวิต ตามคำเชิญจากผู้จัดงานที่เยอรมนี โดยไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ  โดยมีความหวังทีจะขายสินค้าของตัวเองและเพื่อน ๆ   เดินทางไปโดยไม่บริหารความเสี่ยงและเตรียมความพร้อมที่ดีพอ ทางเจ้าภาพจัดการเรื่องที่พักและอื่น ๆ ใว้ให้ ให้ทางคณะเราเตรียมสินค้าและให้เตรียมส่งลงเรือ ส่วนรายละเอียดอื่น ๆ เช่น เรื่องวีซ่า หรือนำสินค้าออกจากเรือไปที่งาน ทางผู้จัดจะดำเนินการให้ แต่เมื่อไปถึงปรากฏว่าสินค้าไม่สามารถนำออกจากเรือ มีปัญหาเรื่องศุลกากร ..ต่อไปเรื่องเล่าประสบการณ์ในแต่ละวัน     (รูปข้างล่างนี้เป็นรูปที่พักทีจัดใว้ให้)                        

            เช้า ๆ ก็ทานอาหารเช้าที่โรงแรม เนื่องจากโรงแรมนี้ เป็นโรงแรมของกลุ่มที่ความเชื่อทางด้านโยคะ ไม่ทานเนื้อสัตว์ แล้วเขาก็เชื่อเรื่องนี้จริงจัง  เราก็ทานกาแฟ พร้อมอาหารมัสวิรัต และคอยคนขับรถมารับ  และถ้าเดินก็ไม่ไกลประมาณ 5-7 ป้ายรถเมล์   มีบ้างวันไม่มีใครว่างมารับ พวกเราก็พากันเดินทางไปที่ปาร์ดเอง เดินผ่านไร้ข้าวโผดสุดลูกหูลูกตา   ไม่ค่อยมีบ้านคน  เมื่อเข้าใกล้ปาร์ดก็จะเป็นที่อยู่อาศัย  มีดอกไม้งดงาม ปลูกสองข้างทาง

      เส้นทางที่เราต้องเดินผ่านในแต่ละวัน   พร้อมสัมภาระที่ต้องแบก   เพราะไม่กล้าที่จะวางไว้เป็นข้าวของที่มีค่า    

         เมื่อไปถึงก็จัดเตรียมร้านค้าในบู๊ทที่เขาจัดไว้ให้    วันแรกที่ไปถึง สินค้าของเราก็ยังไม่ถึง เราคอยสินค้า สอบถามผู้จัด เขาก็บอกว่าข้าวของของเรากำลังมาถึง  อยู่บนท้องถนน นับจากวันแรกที่ไปถึง  เพื่อไม่ให้เสียเวลา ข้าวของส่วนที่ถือมาเอง ก็ถูกนำมาจัดโชว์  ทีมของเราแม้ทีมเล็กแค่ 3 คนก็เข็มแข็ง ช่วยกันเต็มที จัดกันเต็มที วางแผนว่าเมื่อสินค้าของเรามาถึงจะจัดอะไรอย่างไร วันที่ 1 ผ่านไป ความตื่นเต้น กลายเป็นความกังวล สินค้าทั้งหมด ทั้งของตัวเองและของเพื่อนก็ยังมาไม่ถึง    กลัวขายไม่ทัน   ปลอบใจตัวเองเหลือเวลาอีก 6 วันจะพยายามขายให้ทัน ให้หมด ไม่ถือกลับ   วันที่ 2 ก็ได้รับคำตอบเดิม ข้าวของกำลังเดินทาง

             วันที่ 3  เรายังได้รับคำตอบเดิ่ม ๆ คราวนี้ กลับกลายเป็นความเครียด ตายละ เหลือเวลา 4 วัน ทำอย่างไรละ  ถ้าไม่ทันจะทำอย่างไร แล้วทำไมการเดินทางของสินค้าหรือข้าวของเรานานจังเลย  แล้วเธอผู้ติดต่อ  ก็เริ่มปัญหาภายใน   เด็ก ๆ ที่มาช่วยงานไม่ได้รับเงินค่าจ้าง....

               ร้านค้าของเราวันที่ 4 เป็นต้นไป   เราเริ่มหาข้อมูล เริ่มคุย เริ่มมองแนวทางแก้ใขปัญหา หากข้าวของมาวันสุดท้าย   เราจะหาใครมารับซื้อสินค้า   หรือเริ่มมองขอความช่วยเหลือ....ทุกเย็นที่ปาร์ด หลังเสร็จการค้าขาย ก็จะมีดนตรีไทยไปแสดง   ทุกคนมีความสุข สนุกสนานกัน  แต่พวกเรากลับเครียด สินค้าอยู่ที่ไหน เมื่อถามก็เป็นคำตอบเดิ่ม ๆ   ???????

 นี้คือสภาพของความสนุกสนานในช่วงเย็น ที่ผู้จัดขนนักร้องและนักดนตรีจากไทย ให้ไปแสดงในครั้งนี้      และทราบว่าค่าใช้จ่ายในการจ้างยังได้รับไม่ครบ  ....

    นี้คือร้านค้าของพวกเรา   เอาสินค้าที่ขนส่งไม่หมด นำมาจัดแสดงและจำหน่าย  มีผ้าไหมจากจังหวัดลำพูน  เครื่องเงิน  กระเป๋าหนังปลากระเบน   ภาพวาด เป็นหลัก ๆ และในวันที่ 6-7 เราได้รับทราบมาว่าสินค้าของเรา ถูกกักไม่สามารถนำเข้ามาได้   เนื่องจากทางผู้จัดไม่ไปติดต่อประสานงานล่วงหน้า    และมีค่าภาษีจำนวนหนึ่งหากนำเข้ามา    และเป็นสองวันสุดท้ายของเรา   เราได้ร่วมกันตัดสินใจ  ช่วยกันขายสินค้าให้ได้มากที่สุด  เพื่อจะได้เก็บเงินสดเป็นค่าใช้จ่าย  มีคนไทยที่ไปทำมาหากินที่โน้ม  ช่วยกันซื้อตามกำลังที่พอมี  แต่โชดไม่ดีสักหน่อยที่คนไทยส่วนใหญ่ที่เมืองนั้นและใกล้เครียง เป็นคนไทยที่ไปทำงานในโรงงาน  และรายได้ไม่มาก (แต่มากกว่าที่เมืองไทยมากมาย) และวันสุดท้ายผู้จัดก็หายไปจากงาน   แต่เราก็ได้รับความเมตตาจากเพื่อนคนไทยอีก 2-3 ที่ช่วยดูแลเรา นำสินค้าที่ยังเหลือไปขายตามสถานที่ต่าง ๆ และพาไปอยู่บ้านเพื่อไม่ให้เรามีค่าใช้จ่าย จากการเช่าที่พัก ขอจบตอนที่ 1 พร้อมกับงาน Exhibition Germany ตอนที่ 2 พ่อค้าแม่ค้าเร่ในเยอรมนี  ตอนที่ 3 ดูงานสปาไทยในเยอรมนี